Straks

Lijk ik soms
op een monster
uit een kleurstalenboekje?

Waarin je zit te bladeren,
kijkend naar later
ontstaat het interieur
van de toekomst
en ik zie je
keuzes maken
en verwerpen.

Wil je kleur
bekennen,
is het vooruitzicht
op een leven
met z´n tweeën
wel of niet
eentonig?

En ik zie je
weer van mening
veranderen,
vanuit een laag
standpund
jezelf verplaatsen
in een ander
die zich ermee

bemoeid.

Ga je daarvoor
of niet?

Komen je twijvels
niet wat vroeg?

Angst voor benauwdheid,
hyperventilatie,
bekrompenheid,
hysterie

komt dat niet straks

en misschien
ook niet?

Der Prozeß

Meine Welt verdichtet sich,
Gedanken im totalem Endspurt,
aufgeblasen möcht ich mich
verschreiben und ich halt das Wort

an, ich versprech mich ständig,
schmecke Gesagtes ab, wiederkau´n,
Zeichen seh´n und gelenkig
nachts unter Tage Gefühl abbau´n.

Hoffend, dass die Begegnung
mit melancholischen Momenten
erleichtert und die Wendung
hinzu poetischen Neubauten

meine Welt
zusammenhält.